بار دیگر قهرمانی از ایل بختیار چون قهرمانان دیگر وطنمان جان  خود را با تمامی عشق به زندگی و وطنشان برای جاودان شدن انسانیت در کوهها و مرغزارهای بختیاری و سرزمین پر افتخار ایران و آینده ای پر مهر برای کیان ها و خانواده های آنان فدا کرد و نخواست بدست دژخیمان پلید ضحاک صفت بیفتد.

جاویدنام ابول کور کور مرگ پر افتخار را ترجیح به زندگی ذلت بار مردار خواران و ایرانستیزان داد.

ديگر اين خاصيت مردار است

عمر مردار خوران بسيار است

آنچه بود از همه سو خواری بود

وحشت و نفرت و بيزاری بود

 بال بر هم زد و برجست از جا            

گفت : کای يار ببخشای مرا

سال‌ها باش و بدين عيش بناز             

تو و مردار تو و عمر دراز

 من نيم در خور اين مهمانی              

گند و مردار ترا ارزانی

 گر بر اوج فلکم بايد مرد                  

عمر در گند به سر نتوان برد

شهپر شاه هوا اوج گرفت                 

زاغ را ديده بر او مانده شگفت

 رفت و بالا شد و بالاتر شد

راست با مهر فلک همسر شد

 لحظه‌‌ای چند بر اين لوح کبود

نقطه‌ای بود و سپس هيچ نبود.

شعر از #پرویز خانلری